Ян Димітр Соліковський (1539 – 1603)

Польський шляхтич, римо-католицький релігійний діяч, королівський секретар з 1564 року, письменник-публіцист. Був львівським латинським архієпископом з 1583 року. Народився 1539 року в м. Сєрадз у протестантській родині. Родове прізвище Соліковських походить від назви поселення Солькі в Сєрадзькому воєводстві. Протягом 1556 – 1559 років навчався у Краківському університеті. Продовжив навчання у Віттенберзькому університеті. Після закінчення навчання був при дворі судді земського сєрадзького Яна Кшиштопорського, якому присвятив збірку релігійних віршів «Poemata» у 1562 році.

Після переходу на римо-католицький обряд вступив на службу до єпископа куявського Якуба Уханського. Йому присвятив панегірик «Hamaxa sive religionis et Reipublike» у 1564 році. Після смерті у 1572 році короля Сигізмунда ІІ Августа включився у дискусію з приводу нових виборів короля, стану суспільства: свою думку викладав в анонімних, недрукованих, але широко розповсюджених творах. Спочатку підтримував кандидатуру Габсбурга, потім – Генріха Валуа. Після обрання королем Стефана Баторія був висланий Станіславом Карнковським йому назустріч, щоб взнати релігійні переконання короля. У Снятині 3 квітня 1576 року був прийнятий королем, під час розмови з яким сказав, що «тільки католицька віра є утвердженням Польського Королівства». Супроводжував короля до Кракова, був присутній під час його шлюбу з Анною Ягеллонкою. З 1583 року очолював Римо-Католицьку церкву у Львові.

Jan Dymitr Solikowski (1539 – 1603)

Jan Dymitr Solikowski was a Polish aristocrat, clergyman of the Roman Catholic Church, royal secretary (beginning from 1564), writer, the Archbishop of L’viv (beginning from 1583). He was born in 1539 in the town of Sieradz in a Protestant family. The Solikowski family name comes from the village of Solki in the Sieradz Voivodship. In 1556 – 1559 he studied at the Krakow University and then continued his education at the University of Wittenberg. After the graduation he served in the office of the judge of the Sieradz district court Jan Krzysztoporski, to whom he dedicated the collection of religious poems “Poemata” in 1562.

Having converted to Catholicism, he joined the office of the Bishop of Kuyavia Jakub Uchański, to whom he addressed his panegyric «Hamaxa sive religionis et Reipublike» in 1564. After the death of King Sigismund II Augustus in 1572, he entered the dispute around the election of a new king and the social state of the country, sharing his ideas in handwritten anonymous pamphlets, that became very popular. At first, he supported the Habsburg candidate, but later turned to Henry Valois. When Stefan Bathory was elected king, Bishop Stanisław Karnkowski send Solikowski as an envoy to meet the new king and find out what were his religious beliefs. The king received him in the town of Snyatyn on April 3, 1576. During the audience Solikowski said, that “only the Catholic faith may reinforce the Polish Kingdom”. He accompanied the king on the way to Krakow and was present at his wedding with Anna Jagiellon. In 1583 he became the leader of the Roman Catholic congregation of L’viv.

Jan Dymitr Solikowski (1539-1603)

Szlachcic polski, działacz kościoła rzymskokatolickiego, sekretarz króla Zygmunta II od 1564 roku, pisarz i publicysta. Arcybiskup łaciński Lwowa od 1583 roku. Urodzony w roku 1539 w Sieradzu, w rodzinie protestanckiej Nazwisko rodowe Solikowski pochodzi od nazwy miejscowości Solki w województwie sieradzkim. W latach 1556–1559 studiował na Akademii Krakowskiej, później w Wittenberdze. Po powrocie do Polski przebywał na dworze Jana Krzysztoporskiego, któremu w 1562 roku zadedykował zbiór wierszy religijnych “Poemata”.

Po przejściu na wyznanie rzymskokatolickie, został zatrudniony w kancelarii prymasa Jakuba Uchańskiego, któremu w 1564 roku zadedykował panegiryk “Hamaxa sive religionis et reipublicae currus”. Po śmierci króla Zygmunta II Augusta w 1572 roku wziął udział w dyskusji na temat nowych wyborów króla, stanu społeczeństwa: wyraził swoją opinię w anonimowych, niepublikowanych, ale szeroko rozpowszechnionych pracach. Najpierw poparł kandydaturę Habsburgów, potem – Heinricha Valoisa. Po wyborze Stefana Batorego na króla, został wysłany przez Stanisława Karnkowskiego na spotkanie, aby poznać przekonania religijne króla. W Sniatyniu 3 kwietnia 1576 roku został przyjęty przez króla, podczas rozmowy z którym powiedział, że “tylko wiara katolicka jest podstawą Królestwa Polskiego”. Towarzyszył królowi w Krakowie, był obecny podczas jego małżeństwa z Anną Jagiellonką. Od 1583 mianowany arcybiskupem lwowskim.